Nakakatawa Talaga Ver. 3

Muli nakita ko na naman ang larawan mo, maniwala ka man o hindi, hindi ko sadyang buksan 'to. tila ang mga daliri ay kusang pinindot ang keypad na dahan-dahang dinala ako sa folder kung saan ko tinatago ang dalawang ala-ala mo. Ano nga kayang nakita ko sa'yo? Kung iisipin, mas maraming babaeng 'di hamak na mas marikit at mas mahinhin kaysa sa 'yo. Hindi naman sa pinupulaan kita, na 'tanong ko lang dahil kahit ako'y nahihiwagaan din sa mga nangyayaring ito... Nakakatawa 'no?

hindi ko rin naman na isip na ligawan ka, marahil matawa ka lang at masaktan lang ako na ayaw natin pareho. Ayos na rin sa akin na ganito na lang tayo, masaya ka, masaya ako, at nagkakasundo tayo. Isipin mo, tiyak na maraming tao rin ang masasaktan kung sakaling matutuloy na magkatuluyan tayo. Subalit hindi rin naman mangyayari ang mga bagay na 'to kaya bakit ba pinagtutuunan ko pa ng pansin and mga maliliit na detalye sa malaking buhay natin na 'to? Nakakatawa 'no?

Aminin mo, kahit minsan ba ay hinangad mo ring hawakan ang kamay ko gaya ng paghahangad kong hawakan din ang sa'yo? May pag aalinlangan sa damdaming nais kumawala subalit naka tanikala, mapaglaro talaga ang tadhana, sinusubok ang tatag ng nararamdaman ko. Kaya't kahit na gaano ko kagustong malaman mo ang isinasaluob ko, hindi ako maaaring magpatalo sa matikas na karibal ko... ang sarili ko... parang 'di na nakakatawa...

Marahil nais ko lang malaman mo na kahit papaano naging parte ka ng magulong buhay ko, na iniisip kita at ang kalagayan mo at nangangamba rin ako sa kahihinatnan ng mga naging at magiging desisyon mo. Nais ko ring ipaalam sa'yo na wala akong hinangad kundi ang kaligayahan mo, na sana ay malimutan mo na ang pait at poot ng nakaraan at nawa'y maging matamis ang hinaharap para sa'yo. Nakakatawa dahil dito lamang sa mumunting espasyo na 'to ko masasabi lahat ng sentimyentong pilit tinatago subalit alam ko namang alam mo. Hindi na nakakatawa dahil habang tumatagal, nagiging madrama na ang akdang 'to.

Nakakatawa talaga pag nagiging madrama...