Street Sweeper (An Introduction to the Prologue)

Heto na naman ako, isa na namang maalikabok na gabi kung saan iniikot ko ang paligid ng gusali, naghahanap ng mga bagay na hindi naman talaga dapat hinahanap. Pilit ko paring winawalis and mga abo na galing sa sigarilyo na madalas tangayin lang ng hangin. Ang tanging laman ng dustpan ko ay ang upos ng Marlboro, Winston at mangilan-ngilang Phillip na ni-yosi ng kung hindi guwardya ay mga nag daraang Construction Workers sa kalapit na ginagawang gusali. Hindi pa kita nakikita simula kanina, marahil nakaligtaan mo na "break" mo na pala o maaaring wala kang dalang yosi. Hindi ko talaga alam...
Ayos lang, sigurado naman bababa ka sa oras ng iyong pagkain. Nakakatawa dahil pareho tayo ng buhay, baliktad, habang ang lahat ng tao ay natutulog o namamahinga, heto tayong pareho kumakayod para sa mga sarili nating dahilan. Ang pinagkaiba lang, mas malaki sigurado and sinasahod mo kumpara sa kakarampot na naiuuwi ko...

Dumaan pa ang ilang oras subalit ni anino mo'y hindi ko nasulyapan, bumaba na ang mga maiingay na "trainees" na madalas manigarilyo sa tapat ng gusali, na tuwina'y kasabay mo. Nakakapagtaka, mukhang hindi ka yata maistorbo sa trabaho, lumiban ka kaya sa pag pasok? Marahil may sakit ka, o baka may problema sa bahay. Sana naman ayos ka lang...

Alam mo ba, sa tingin ko ay "imbisibol" ako, kahit na suot ko ang matingkad na kulay ng berde na "neon" kung tawagin, itim na pantalo at puting de gomang sapatos wala paring nakapapansin sa 'kin. Sinubukan ko ang teorya kong ito ng minsa'y naparaan ako sa isang kumpol ng mga empleyado na tuwang-tuwang naguusap tungkol sa kanilang mga sahod at mga binabalak nilang bilhin mula rito. Hindi nila ako nakita, tuloy pa rin ang pagtaktak nila ng mga abo mula sa kanilang mga yosi na kung hindi tatangaying ng pabugso-bugsong hangin ay marahang babagsak sa "Gutter" na kanilang kinakatayuan. Siguro ay hindi talaga nila ako nakikita, hindi siguro nila alam ang hirap ng trabahong ginagawa ko. Hindi ko naman sila maaaring pag bawalan dahil sa oras na matuto ng disiplina ang mga taong 'to, ano pa ang wawalisin ko? mawawalan lang ako ng trabaho at magugutom. Tuloy lang ako sa pagwawalis, paminsan ay talagang hindi patas ang buhay.

Patapos na ang "shift" ko, pagod at amoy pawis, nag lalakad patungong entrance nang makita ko ang isang pamilyar na sandalyas, sa limlim ng umaga, suot mo ang isang sedang bulaklaking damit, kulay dilaw, nakatali ang buhok na kung titignan ay parang magulo subalit sa ganda ng mukha mo aakalaing sinadya ang ganitong ayos. Tahimik kang naninigarilyo sa tabi ng isa sa mga pundasyon ng gusaling ating pinapasukan. Kahit papaano ay na wala ang pagod ko. "Sana mapansin mo ako", bulong ng damdamin ko. "Alam mong walang mangyayari" sigaw ng isipan.

"Goodmorning Ma'am!"

"'Morning.."

"Alam n'yo po ba, bertdey ko ngayon!"

"Ah ganung ba, Happy Birthday..."

Kasabay nito ang pagtapon mo ng sigarilyo, pagtapak upang mamatay ang baga, at ang mabilis mong pag alis papasok sa isang naghihintay na taxi...

Bertdey ko ngayon...Imbisibol nga ako...

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Nakakatawa Talaga Ver. 3

Muli nakita ko na naman ang larawan mo, maniwala ka man o hindi, hindi ko sadyang buksan 'to. tila ang mga daliri ay kusang pinindot ang keypad na dahan-dahang dinala ako sa folder kung saan ko tinatago ang dalawang ala-ala mo. Ano nga kayang nakita ko sa'yo? Kung iisipin, mas maraming babaeng 'di hamak na mas marikit at mas mahinhin kaysa sa 'yo. Hindi naman sa pinupulaan kita, na 'tanong ko lang dahil kahit ako'y nahihiwagaan din sa mga nangyayaring ito... Nakakatawa 'no? hindi ko rin naman na isip na ligawan ka, marahil matawa ka lang at masaktan lang ako na ayaw natin pareho. Ayos na rin sa akin na ganito na lang tayo, masaya ka, masaya ako, at nagkakasundo tayo. Isipin mo, tiyak na maraming tao rin ang masasaktan kung sakaling matutuloy na magkatuluyan tayo. Subalit hindi rin naman mangyayari ang mga bagay na 'to kaya bakit ba pinagtutuunan ko pa ng pansin and mga maliliit na detalye sa malaking buhay natin na 'to? Nakakatawa 'no? Aminin m
Read more

J.P. Morgan Sr.

JP Morgan Sr once told a jeweler of his acquaintance that he was interested in having a pearl scarf-pin. Just a few weeks later, the jeweler happened upon a magnificent pearl. He had it mounted in an appropriate setting and sent it to Morgan, together with a bill for 5,000USD. The following day the package was returned. Morgan's accompanying note read: "I like the pin, but I don't like the price. If you will accept the enclosed check for 4000USD, please send back the box with the seal unbroken." The enraged jeweler refused the check and dismissed the messenger in disgust. He opened up the box to reclaim the unwanted pin, only to find that it had been removed. In its place was a check for 5000USD -The Little Brown Book of Anecdote
Read more

I LovED you, Goodbye... (para kay Mae)

Sometimes we even finish... Nakakalungkot isipin na parang hanging dumaan lamang ang naging relasyon natin. Tila ba ilang dekada na ang nakaraan nang huling hawakan ko ang iyong kamay na may bahid ng pagmamahal. Naisang tabi na nga ba ang mga pinagsamahan na noo'y maliligayang ala-ala subalit ngayo'y ikinahon at pinagpatong-patong at ibinalandra sa pinaka maruming sulok ng ating mga gunita. Naaalala ko pa ang una nating pagkikita, hindi ako makababa sa sasakyan sa matinding kaba na baka madismaya ka, iyon din pala ang iyong nadarama. Malaki ang naging tulong ng teknolohiya sa pag kukrus ng ating mga landas. Marahil mababaw, naging malalim naman ang pundasyon ng ating relasyon. Sino nga ba ang mag aakala na tatlong taon din ang itatagal ng ating pagsasama. Marahil maiksi subalit nawa'y naging makabukuhan sa'yo at napasaya kita kahit papaano Hindi ko na rin naman hinahanap ang lambing at yakap mo, 'di gaya ng dati na sa gabi ay yakap at hinahagkan ang unan ko, umaasan
Read more